میروم
بغض خواهی‌ کرد
اشک‌ها خواهی‌ ریخت
غصه‌ها خواهی‌ خورد
نفرینم خواهی‌ کرد
دوست ترم خواهی‌ داشت
یک شب فراموشم میکنی‌
فردایش به یادت خواهم آمد
عاشق تر خواهی‌ شد
امید خواهی‌ داشت
چشم به راه خواهی‌ بود
و یک روز
یک روزِ خیلی‌ بد
رفتنم را ، برایِ همیشه ، باور خواهی‌ کرد
ناامید خواهی شد
و من برایت چیزی خواهم شد
مثلِ یک خاطر ه ی دور
تلخ و شیرین ولی‌ دور … خیلی‌ دور
و من در تمام این مدت
غصه‌ها خواهم خورد
اشک‌ها خواهم ریخت
خودم را نفرین خواهم کرد
تمام لحظه‌ها به یادت خواهم بود
و امید خواهم داشت به پایداریِ عشق
و رفتن را چیزی جز عاشق ماندن نخواهم دانست
نخواهی فهمید
درکم نخواهی کرد
صحبت از عاشق بودن نیست … صحبت از عاشق ماندن است

او هم آدم است
اگـــر دوستت دارم هـــایت را نشنیــده گرفت
غصه نخــور
اگـــر رفت گریــــه نکن
یک روز چشمــــهای یکــــ نفر عـــاشقش میکند
یک روز معنی کم محلی را می فهمد
یک روز شکستـن را درک میکند
آن روز می فـــهمد آه هـایی که کشیدی
از تــهِ قلبت بوده
می فهــمد شکـــستـن یک آدم تـــاوانِ سنگینی دارد ...:|

ﭼـﻘـﺪﺭ ﺧـﻮﺑـﻪ
ﯾـﮑـﯽ ﺑـﺎﺷـﻪ
ﯾـﮑـﯽ ﺑـﺎﺷـﻪ ﮐـﻪ ﺑـﻐـﻠـﺖ ﮐـﻨـﻪ
ﺳـﺮﺗـﻮ ﺑـﺰﺍﺭﯼ ﺭﻭﯼ ﺳـﯿـﻨـﺶ
ﺁﺭﻭﻣـﺖ ﮐـﻨـﻪ

بعضی وقتا آدما الماسی تو دست دارن،
بعد چشمشون به یه گردو می افته،
دولا می شن تا گردو رو بردارن،
الماسه می افته تو شیب زمین،
قل می خوره و تو عمق چاهی فرو می ره.
می دونی چی می مونه؟
یه آدمو، یه دهن باز، یه گردوی پوک و یه دنیا حسرت.